Styl art déco powstał w latach 20. ubiegłego wieku jako odpowiedź na popularną wówczas secesję. Nazwa tego nurtu powstała od francuskich słów art – sztuka i décoratif – dekoracyjny. Twórcy wzorowali się na od dawna znanej estetyce, poszukując jednocześnie nowych sposobów wyrazu ze względu na przełomowe zmiany, jakie zachodziły w ówczesnych czasach – rosnące znaczenie mediów, produkcję masową oraz postępującą industrializację społeczeństwa.
Art déco, czyli dbałość o szczegóły
Pewien kontrast stanowiła próba nadania przedmiotom nowoczesnego wyglądu przy jednoczesnym dbaniu o ich dekoracyjność. Ze względu na to, że detal i wysoka jakość odgrywały znaczącą rolę, przedmioty utrzymane w tej stylistyce – na przykład meble dekorowane przy użyciu kości słoniowej – były poza zasięgiem zwykłych klientów. Charakterystyczne cechy tego stylu to stosowanie materiałów uznawanych za luksusowe oraz wprowadzanie zdobień takich jak złocenia. W grafice styl art déco odznaczał się wysokim poziomem dekoracyjności oraz dbałością o szczegół.
Geometria przede wszystkim
Secesja odznaczała się brakiem dbałości o nadawanie dziełom jakichkolwiek form geometrycznych. Art déco stanowił głos sprzeciwu. Do łask powróciły kształty takie jak koła, kwadraty oraz prostokąty. Dla uzyskania ciekawego efektu kanciaste figury zestawiano z delikatnymi owalami. We wzornictwie przemysłowym dążono do tego, aby dekoracyjność nie przesłoniła funkcjonalności danego przedmiotu. Natomiast w grafice starano się przede wszystkim zachować klarowność przekazu.
Wyróżniająca się kolorystyka
Art déco to wyraziste barwy, będące jedną z pozostałości po fowizmie. Cechą charakterystyczną są kontrasty, czyli na przykład łączenie czystej bieli z intensywną czerwienią lub zielenią. Art déco stanowił popularny trend w dziedzinie projektowania plakatów, szczególnie tych reklamujących różnego rodzaju show, w tym przedstawienia teatralne czy kabarety.
